domingo, 1 de agosto de 2010

Adéu Vietnam, Kaixo Camboya


Nuestra salida de Vietnam y luego la entrada a Camboya fue un tanto gracioso. Montones de vietnamitas ofreciéndonos “hello, motobike?” para llevarnos del pueblo vietnamita donde nos dejó el autobús, Ha Tien, hasta la frontera con Camboya, a 10km, y luego llevarnos a Sihanoukville, nuestro destino en el sur de Camboya.

Si no lleváramos ya casi 3 meses de viaje, posiblemente habríamos aceptado. Pero a estas alturas del viaje ni de coña íbamos a pagar 60 dólares para que nos llevaran en moto, con todo el equipaje encima, en un trayecto de 4 horas por carreteras pedregosas.

Visto lo visto, nos acercamos al puesto de taxis que había en la estación de autobuses y una chica, de esas que llegan a sacar lo mas profundo de tu ser, nos decía que no había taxis. Y allí estuvimos, poniendo a prueba todas nuestras habilidades comunicativas y sociales, para que aquella horrenda mujer, llamara a un taxi de su compañía. Pero no! Parecia ocupada mirando a la nada y no tenia absoluta intención de ofrecernos ningun taxi. No nos quedaba otra que con todo nuestro mal humor e incredulidad, buscar un taxi por nuestra cuenta en aquel lugar remoto.

Así que dejamos la estación de autobuses, con todos sus “hello, motobike”, cogimos nuestra maleta y mochila, y empezamos a caminar hacia el pueblo por una carretera, en busca de un taxi para llegar a la frontera.

No encontramos ningún taxi, pero encontramos una familia muy amable, que tenía una tienda de ropa y algo de comida, y les pedimos ayuda. Ellos, amablemente, llamaron por teléfono a un taxi. A punto de dejar el país, por fin encontramos unos vietnamitas amables que no querían timarnos!!

El taxi nos llevó a la frontera, por 60.000 dongs (2,5 euros), y allí llegamos, con la maleta y la mochila, caminando, para cruzar al otro lado, a Camboya. La imagen debió ser bastante cómica, ya que todos los oficiales del puesto fronterizo no hacían más que reír.

Pero finalmente pasamos, y allí estaban otros “hello, motobike” o “hello, tuk-tuk”, pero esta vez camboyanos, que nos querían llevar a nuestro destino en moto, o en tuk-tuk (carrito arrastrado por una moto), no sé por cuanto dinero.

Nosotras empeñadas “no, thanks. We want a bus, only a bus!!” (No, gracias. Queremos un autobús, solo un autobús), en tono bastante desagradable.

Y de repente... allí estaba el autobús! No sabemos de dónde salió, pero un autobús que nos llevaba a nuestro destino estaba allí, plantado en la frontera. Era el único autobús que había, y justo nos llevaba a Sihanoukville.

Lo cogimos, y fue un trayecto muy agradable. Si hay un lugar más verde que Japón, y más verde que Vietnam, ese es Camboya. Camboya es muy bonito!!

Largas extensiones de campo verde, de un tono verde dorado, y largos caminos de tierra de color rojiza. Un contraste precioso. Apenas hay carreteras asfaltadas. Y veíamos algunas casas pequeñas, de madera o de cemento, rodeadas de campo. Pocas casas en general. Pequeños templos y construcciones de tipo Khmer. Gente sonriente.

Parece un país bastante tranquilo en general...

O por lo menos esas fueron nuestras primeras impresiones en las casi 4 horas de viaje, hasta llegar a Sihanoukville.


4 comentarios:

Anónimo dijo...

Kaixo Ordiziatik!!!
Zemuz?por fin me animo a escribir en este blog...(a ver si esta vez sale bien...). Se os ve muy bien, y parece que el viaje va sobre ruedas...sabemos por Mertxe que estáis bien de verdad!! Ya han pasado las fiestas (te he echado de menos de compi de la calle Amago, jeje!!aunque este año no se quedaba rezagada ninguna...), este año he descubierto nuevas actividades de día!!la tripa va cogiendo ya tamaño foto, a ver si te mando una!!!
Beno guapas, que siga perfecto el viaje, y que no os pille ningún tifón...muxu handi bana!!! Aran

atin dijo...

El taxi nos llevó a la frontera, por 60.000 dongs (2,5 euros)

Comorrrrrr!!!!....a esos precios podéis dar como... unas cinco veces la vuelta al mundo mundial.

Besos (yo los doy gratis je je)

Unknown dijo...

aupa kuadrila!! iepa Amagoia!!!
zemuz doa dena?ez daukezue ezer esan baharrik, argazkik ikusita nahikoa da, a ze inbidie! niri bukatu zaizkit oporrak, zuenak indefinido ez? badakit nundik zabiltzan, postaletan ematen dizkiazun pista guztikin,jejejj! ba ondo segi,zaindu orainarte bezela ta aprobetsau a tope! jarraitu inbidie ematen denbora luzez, muxu bat arrasatetik!
Prol.

miren dijo...

kaixo amagoia & companye
desde ORDIZIA seguimos las etapas así como las andanzas con las ardillas y otras ....
el miércoles (feria berezia, Idiazabalgo gaztaren txapelketa)tuvimos comida en la soci(un gran cocinero Juanito) y luego partido pelota (cómo no¡¡¡¡)
lo pasamos muy bien.
seguimos atentas al blog y a la vuelta pase de vídeo - vete preparándote para hacer algo en barrena y como se entere Roge Blasco os escucharemos alguna noche seguro en su programa.
un besazo y animo que estamos esperando a nuevos capítulos del blog.
muxus. miren