sábado, 15 de enero de 2011

La despedida de Maleta o Mochila

FIN DE PUZZLE

por Amagoia

… y aquí está! Quizá no lo esperábamos con mucha ilusión, pero esto también es parte de este viaje. De este sueño.

Filipinas. Sol, historia, playa, adobado, amistad, aventura, transporte, idioma, monte, cariño, cueva, lluvia, risas, añoranza, cultura, mar, ilusión.

Maleta o Mochila cierra una etapa. Un momento. Una ilusión.

Filipinas es un buen lugar para un cierre con cariño. Tiene algo especial. Tiene encanto. Así es como, con la mirada en lo vivido y recorrido, se puede resumir nuestro viaje.

Imaginaros un puzzle; cuantas puntas, cuantas esquinas, cuantas piezas. Abres una caja… piezas y más piezas. Color y más color. Por donde empezar? Pues por Japón, por que no?. Siguiente pieza… mmmhhh… China? … pieza de arriba o de abajo?... Yangshuo o Hong Kong?... y así poco a poco, paso a paso, lo construyes. Lo creamos.

6 meses en los que hemos vivido, visto, andado y aprendido lo pensado y lo impensable. Así es una aventura y así la hemos hecho.

Nos habéis acompañado durante 80 días y más! Nos habéis leído y también a piezas importantes que nos han acompañado. Nos habéis abrazado. Hemos construido este blogg y compartido con vosotras y vosotros, hemos realizado todo esto y no hemos sido solo 2. Compañeros y compañeras de viaje imprescindibles!

Así es que a todas esas personas que estáis ahí, una vez más, MOLTES GRACIES por abrazarnos. MILA ESKER por querernos.

Nuestra vida cierra una etapa, pero sin duda comienza otra y seguro, seréis parte de él.

Laister arte. Hasta pronto.


EL POST MÁS ESPERADO

por Laura

“Qué pasa que no actualizáis el blog?” Esta es una de las frases que más nos han repetido en los últimos días. Y sí, tenéis razón, perdón por dejaros así... pero han pasado tantas cosas que por dónde empezar?

A principios de Noviembre maleta o mochila llegó al triste momento de su separación. Cuando emprendimos este viaje, 6 meses antes, ya sabíamos que algún día llegaría ese momento, ya que maleta planeaba un viaje más largo que mochila. Pero aún y así, no fue fácil para ninguna de las dos.

Y es que, además de ser un viaje en el que hemos conocido muchas cosas de ahí afuera: países, caminos, paisajes, experiencias, gentes..., también hemos conocido mucho de nosotras mismas. Ha sido un viaje tanto exterior como interior. Y ha sido tan intenso que se hace difícil asimilar todo en tan poco tiempo.

Pero como decíamos, maleta y mochila se despidieron en un aeropuerto filipino, pensando en todas las cosas que habían vivido juntas, deseándose felicidad, y volver a reencontrarse en algún lugar del mundo.

Mochila volvía a casa, con un montón de cosas en la cabeza y sin saber cómo iba a ser su vida a partir de entonces. Y maleta seguía su viaje, en compañía de otro viajero encontrado en el camino, improvisando, como siempre, pero fijando su próximo destino en Australia.

...Y de camino a Australia voy! muy feliz de todo lo que he visto y vivido hasta ahora, deseando que la segunda etapa del viaje sea igual de guay que la primera. Y con los ojos bien abiertos...



6 comentarios:

Anónimo dijo...

Amagoia, hola guapa!!! te deseo lo mejor en esta nueva etapa de tu vida. Supongo que no ha sido facil la vuelta, aun y sabiendo que tenia que ser asi...quiero que sepas que fueron geniales los dias que pase con vosotras y que siempre, siempre te recordare.Que maleta o mochila se despida aqui no significa nada, nos vemos en cualquier momento, en cualquier lugar...que el mundo parece muy grande pero no lo es.

Besos Paqui

Laura, ...seguimos en contacto

Besos

Anuski dijo...

Chicas!!!

Qué pena me ha dado leer el post!!! Aunque tenía que pasar, no dejar de ser triste el final de una experiencia como la que habéis vivido.
Aunque yo he sido una pequeña parte de esa aventura, quiero daros las gracias por los momentos vividos, porque me han cambiado para siempre y los llevaré siempre conmigo. Os llevaré siempre conmigo.

Un besazo y hasta nuevas aventuras!!!!

Ana

Anónimo dijo...

Paki, Ana, Anne eta Mertxe!

Creo que lo dicho, dicho está y lo vivido, vivido está!

PLAZER BAT!
Motxila

Anónimo dijo...

Jooeeee!!!

Otra vez yo..... Que borde ha quedado mi comentario no???
Ayyyyy!!

Que lo que quería decir, es que ha sido todo un placer compartir mi tiempo con vosotras, las tertulias, las aventuras... la vida!

Y que a la vez que algo acaba, otro algo comienza... y eso, es crecer. Aprender. Y una vez más, ojalá lo pueda volver a compartir con vosotras!!

MILA ESKER!
Motxila

Anónimo dijo...

Las despedidas no nos suelen gustar, pero teniendo en cuenta que mirando hacia atras se ha vivido muchos momentos, y ha sido bien, pero que muy bien, aprovechado ese medio año...

Aver si nos vemos prontito ya.

Muxus.
Jenny.

olgetan dijo...

eskerrik asko amagoia , zoragarria izan da zuen abentura!
espero dot bueltan gauza gehiagotaz enteratzea.... eta oraindik aurtengo udako oporrak ez ditudanez erabaki,
ze gomendatzen didazu?? (uztailaren erditik abuztuaren erdira)
besarkada bat!! zainddu!